Goezot in 't Hofke #15 dag 2 Hofke van Chantraine Oud-Turnhout (02 -06-2018) reporter & photo credits: Freddie info organisatie: Goezot info band: Belle Starr & The Boot Jacks (B) - Marcel Bontempi & Ira Lee (D) - Whitney Rose (Can) - Joakin Tinderholt (Nor)- Barrence Whitfield & The Savages (US) - The Domestic Bumblebees (SE) © Rootsville 2018

Na 'dag 1' volgt in alle logica 'dag 2' en dus worden de 'Cats & Kitties' hier in het 'Hofke van Chantraine' verwacht. Vandaag een wel zeer gevarieerde programmatie met zonder meer enkele toppers als Joakim Tinderholt, Whitney Rose, Barrence Whitfield en The Domestic Bumblebees.

Rond de klok van drie is het tijd om de rock 'n roll , country & & co zijn intrede te laten doen in den hof en dit zou weggelegd zijn voor de Canadese formatie 'Lindsay Baver & The 24str. Wailers' Helaas geen Lindsay want door een klein dispuut zijn is deze band al lang terug in Canada en moesten ze hier op zoek naar een gepaste vervanger De Gert Gerluykens in zorgen maar niet die van Goezot want Marc had hier meteen een oplossing gevonden. Die oplossing vonden ze gisteren al vlug in 'Belle Starr & The Boot Jacks'. Een nieuwe band die bestaat uit Arianne Van Hasselt, Jimmy Hontolé, Dennis Tubs en Bas Vastaen. Een viertal die hun sporen al lang hebben verdient en al een poosje aan het repeteren waren, dus voor de suikerbonen waren we net iets te laat. Niet voor hun aanstekelijke mix van rock 'n roll en country swing want daarmee zouden ze hier het 't Hofke eens mee laten kennismaken en dat doen ze meteen met 'Got A Lot Of Rhythm'.

Naast de bevallige Arianne staat stringbender Jimmy Hontolé te schitteren waarbij je aanvoelt dat deze 'Belle Starr & The Boot Jacks' zich goed in hun vel voelen alsof ze al jaren samen spelen. Gesteund door een uitstekende ritme sectie met Dennis en Bas, 'Hott Stuff' dus zeker wanneer Arianne er de niet alledaagse 'Autoharp' bij betrekt. Geen enkel dipje te bespeuren bij deze nieuwkomers en dus was dit meteen het 'witte konijn' van Marc Goezot. Nummers als 'As Long As I'm Moving' en Etta James haar 'Tough Lover' kennen we uiteraard allemaal, maar toch brengen deze Belle Starr en haar Boot Jacks alsof het eigen originals zijn. Sterke vertolking hier op 'Goezot' wat resulteerde in een golf van ontgoocheling toen ze met 'Dealing With The Devil' aan hun laatste wapenfeit waren gekomen. Deze 'Belle Starr & The Boot Jacks' staan hoog in het lijstje aangevinkt als een band om terug te zien. Hell Yeah! Meteen ook een tip aan de Gert om de resterende concerten van die andere madam in te vullen, de 'dees' is straffer ;-)

Marcel Bontempi & Ira Lee zijn voor mij het onbewandelde pad van vandaag. In die mate zelfs dat ik eerst dacht dat Tony Joe White één van zijn nazaten uit de Mississippi Delta richting Kempen had gestuurd. Fout dus want deze Ira lee is de wederhelft van de Duiste rocker Marcel Bontempi. Hij staat gekend met zijn Dr. Bontempi’s Snake Oil Company en brenger van hillbilly en western swing. Vandaag zal het voornamelijk rockabilly en country swing worden en laten ze zich begeleiden door muzikanten van onze eigenste 'The Slipmates' en 'The Buckshots'.

Met nummers als 'Train Of Sin' en 'Bull Frog' voel je meteen dat dit echtpaar elkaar goed komen aan te vullen. Daar dat ik in eerste instantie dacht dat het een beetje flauw zou gaan worden was de peper en zout wel degelijk aanwezig. Een knap gegeven is dat Marcel Bontempi in zijn nummers veelal een gekend rifje kom te steken, zo hoorden we al het 'Tequila' rifje en bij 'Train To Satanville' ontedekten we dan weer flarden van de Monstermash. Niet mis mee want gebeurt dit elders ook niet? Satan was wel degelijk aanwezig want plots werden we hier in 't Hofke' geplaagd door een stroompanne. Ijzigkalm werd alles opgelost en kon de show verder gaan. Goed ook want met deze tweede act van de dag zag de toekomst er bijzonder 'rooskleurig' uit. Na nummers als 'Spiderman' en 'Dig A Hole' konden de Marcel en zijn Ira de benen onder tafel schuiven voor een heerlijk bereide maaltijd van de Goezot veldkeuken.

De klok tikt genadeloos weg en zo is het bijna 06.00PM en tijd voor Whitney Rose. Vorig jaar hadden die van 'Goezot' deze in Canada geboren 'country girl' al te strikken voor haar eeste optreden op Belgische bodem. Haar grote voorbeelden zijn Kitty Wells, Tammy Wynette en Dolly Parton en recent bracht ze nog een album uit dat werd geproducet door niemand minder dan Raul Malo van 'The Mavericks'. Ze is genomineerd voor 'Best Honky Tonk Female' en we zijn benieuwd of ze nog dezelfde indruk op ons nalaat als in 2017.

Voor diegene die trouw zijn aan 'Goezot', konden op die 20ste april kennismaken met de sound van deze countrygirl en daar waren we allen die dag het eensgezind over eens, straffe kost die Whitney Rose. Een country stem zoals een country stem hoort te klinken en al waren haar destijds lange lokken nu gekortwiekt, doch was er geen sprake van een 'Samson' effect. Feilloos brengt ze de nummers uit haar repertoire als 'Arizona' en 'Better To Be My Baby' uit haar recente album 'Rule 62'. Aan haar ziede herkennen we ook de guitarblender Mike Mohar van de helaas verdwenen 'The Bellfuries'. Het zit Tom Brando niet mee want later op de avond nemen we ook nog afscheid van een van zijn smaakmakers.

Een beetje Elvis is bij deze 'Whitney Rose' nooit ver weg en dus kregen we met 'Suspicious Minds' een heerlijk stukje 'King'. Ook het modernere getinte 'Can't Stop Shaking' doet de rillingen ontstaan bij mij en zo waren we klaar voor een absoluut hoogstaand einde van deze Whitney Rose met beauties als 'You Don't Own Me' van highschool bopster Lesley Gore en het wonderlijke 'Time To Cry' en met tranen in de ogen namen we helaas afscheid van deze 'country star'. Niet vergeten hé, ze was eerst te zien hier in België bij...jawel GOEZOT!

In 2014 was ik al helemaal verloren toen hij zijn album 'You Gotta Do More' uitbracht. Vorig jaar wist hij me volledig te imponeren met zijn optreden op Sjock en ook zijn dat jaar uitgebrachte album 'Hold On' was meteen een topper. Om maar te zeggen dat ik grote fan ben van deze Joakim Tinderholt. In zijn eigen stijl brengt een hij een mix van ol'school rhythm 'n blues en rock 'n roll. Zijn beleving op het podium is uniek te noemen door de intensiteit die hij teweeg komt te brengen. Klasse uit het hoge noorden. In de 'green room' van Goezot hadden we al een babbel met Joakim waarbij ik het niet kon laten om toch één van mijn favoriete nummer aan te vragen bij hem. Onmiddellijk instemmend werd de setist dan meteen aangepast en zo zou strakskes de ganse hof intens kunnen genieten van Johnny Rivers zijn sleper 'The Poor Side Of Town'.

Deze Joakim Tinderholt is dan weer het wit konijn van Tom Brando en hij laat zich vandaag begeleiden door de Domestic Bumblebees, dus zowaar twee hoofdacts op het podium. Joakim vliegt er meteen in met het uit zijn laatste album 'Trouble Up The Road'. Zijn mix van rhythm 'n blues en rock 'n roll slaat meteen aan, ook voor de weinigen die hem nog niet kennen. Zijn soulvolle en aangename stemintonatie is nog één van zijn sterke punten, kortom deze Noor heeft geen zwakke punten. Helaas hebben enkele festivals hier in België hun 'eigenzinnigheid' niet opzij weten te zetten want overal waar hij komt verovert deze Noorman de podia. Soms met open mond dan weer shakend geniet de volle hof hier van nummers als 'Farmer John' en 'What About Love' al homage aan Nick Curran (1977-2012).

En dan is er mijn verzoeknummer 'Poor Side Of Town' en vallen de talrijke verliefde koppeltjes elkaar in de armen. Zo Schoon hé, en wordt Joakim bedankt met een daverend en welverdiend applaus. Nog even gas geven denkt Tinderholt en vervolgt zo met het dirty 'I Qiut'. Met de meezinger 'I Got Loaded' gaat de ganse hof uit de bol maar moeten we helaas ook afscheid nemen van deze sterke prestatie. Als absolute outswinger nog een ode aan de helaas gisteren overleden Eddy 'The Chief' Clearwater (1935-2018) met diens uiterst opzwepende 'Hillbilly Blues'. Even op adem komen van deze topper met een frisse Stella...en niet in een plastiek bekertje ;-) Goed voor het milieu en voor een frisse smaak in de mond!

Ambiance is zonder meer het sleutelwoord bij een optreden van Barrence Whitfield & The Savages. In een andere tijdzone zag ik hem nog aan het werk met de 'Seatsniffers' als backing band en vorig jaar stonden op de laatste 'Monstermash' de Baboons nog aan zijn zijde. Maak je op voor de King of Soul and Jive 'n Roll.

Barrence staat hier vandaag let zijn eigen 'Savages' op het podium en als allerlaatste show in Europa zal hij hiermee een statement gaan maken. Diegene die nog niet hadden bewogen konden het bij de tonen van 'Slowly Losing My Mind' en 'Pain' niet meer laten. Beide nummers komen uit zijn recente album 'Soul Flowers of Titan' en zo ging zo goed als de ganse hof aan het swingen. Were feeling alright and Barrence does too. Geen rock 'n roll voor pussies deze Barrence Whitfield maar eerder voor de rockers onder ons met gitaarrifjes van Peter Greenberg alsof hier Francis Rossi aan het werk was.

Onvoorwaarlijk een 'madhouse' hier met deze allesgevende Barrence Whitfield op het podium die naast bij ons, ook bij hemzelf het laatste beetje energie uit de lichamen haalt. Ook zijn 'I Don't Dig Your Noise' uit zijn oudere repertoire brengt hier nog de nodige animo net als zijn aanstekelijke' Barrence Bop', Ow Ow Ow! In die mate zelfs dat er enkelen het niet konden laten en het podium bestormden. Geen nood hier in het vreedzame Hofke van Chantraine is er geen security nodig. Alles valt terug in de juiste plooi en zo maken we ons op voor het 'pièce de résistance' van deze rootsdag in 't hofke.

Rond 10.30PM is het de hoogste tijd voor de Zweedse band 'The Domestic Bumblebees'. Danny Kordelius (zang en gitaar), Johan Svensson (drums) en Tobias Einestad (bas, gitaar) zijn hier goed thuis in 't hofke want dit al hun derde aantreden hier op Goezot. Een trio dat ook niet op een blues festival zou misstaan omdat hun sound ook stevig uit de hoek kan komen. Een sensationeel optreden dat je meeneemt in hun wereld van roots en rock 'n roll.

Helaas is dit het laatse concert hier in België voor een lange periode want Danny gaat zich de komende jaren volledig toeleggen op zijn rol als kersverse papa van een tweeling. Met vier stuks in het totaal zal deze 'Zweud' zijn hadden meer dan vol hebben. Dus Tom al je kaarten op de Joakim ;-). Voor diegene die even op adem wilden komen na deze dag, die kwamen voor een diepe teleurstelling te staan want met deze 'Domestic Bumblebees' was het meteen terug vol gas en zo ging iedereen er voor om nog eens een uur en half alles uit de kast te halen.

Nummers als 'Cheater' en 'Pretty Baby' waren nog maar de aanzet voor een dolle nacht hier bij Goezot. Tijd dus ook om nog eens goezot te doen op de rifjes van 'Red River Rock' en de adem afsnijdende 'California Sun' van Los Straitjackets. Als je dacht dat bij het nemen van de slide Danny het war rustiger aan zou gaan doen die was er aan voor de moeite. Blues dan met 'Gimme Back My Wig' van Hound Dog Taylor gevolgd door en stukje onvervalste boogie à la RL Burnside.

De alles uit je lijf sleurende energie met nummers als 'I'm Ready' bleven maar komen en deze Domestic Bumblebees maakten er hier vanavond een heus en onwaarschijnlijk afscheidsfeestje van. Een feestje Goezot waardig en we kunnen zo niet wachten tot de kleuters naar school toe moeten en deze rock 'n roll formatie uit Zweden het terug zien zitten om België weer te gaan heroveren. We'll meet again, don't know how, don't know when. Wat een editie, maar die van Goezot zijn nog verblind van hun 'kristallen Vaas' en zien nog niet het probleem dat wij al zien. Hoe dit te verbeteren in 2019? Genne kattepis! Allemaal Highlights vandaag...op de elektriciteitspanne na, verkeerde spanning :-)

Cheers op Goezot

en...The Domestic Bumblebees (SE)

Barrence Whitfield (US)

Joakim Tinderholt (Nor)

Whitney Rose (Can)

Marcel Bontempi & Ira Lee (D)

en natuurlijk de nieuwste Belgische roots sensatie
Belle Starr & The Boot Jacks